بایواستراتیگرافی سازند آسماری در یال جنوبی تاقدیس خویز (شمال شرق بهبهان) بر مبنای فرامینیفرها

سازند آسماری یکی از مهمترین سازندهای حوضه زاگرس با سن الیگومیوسن می باشد. در این تحقیق سازند آسماری در یال جنوبی تاقدیس خویز مورد مطالعه قرار گرفته است. در این برش سازند آسماری دارای 283 متر ضخامت می باشد که از تناوب سنگ آهک های نازک، متوسط و ضخیم لایه تا توده ای تشکیل شده است. هر دو مرز زیرین و بالایی این سازند به ترتیب با سازندهای پابده و گچساران به صورت پیوسته و هم شیب می باشد. به منظور انجام مطالعات زیست چینه نگاری و محیط رسوبی سازند آسماری، تعداد 109 نمونه سنگی از این برش برداشت شده است. در این مطالعه 28 جنس و 25 گونه فرامینیفر بنتیک و نیز 5 جنس از غیرفرامینیفرها شناسایی شده است. بر اساس گسترش زمانی فرامینیفرها سه زون زیستی تشخیص داده شد که عبارتند از: 1) lepidocyclina spp. assemblage zone. 2) miogypsinoides- archaias- valvulinid sp.1 assemblage zone. 3) borelis melo group- meandropsina iranica assemblage zone. بر اساس این زون های تجمعی سن سازند آسماری در یال جنوبی تاقدیس خویز (برش علمدار)، الیگوسن پسین (چاتین)- میوسن پیشین (آکی تانین- بوردیگالین) در نظر گرفته شده است. همچنین در این پژوهش، 10 ریزرخساره در سازند آسماری مورد شناسایی قرار گرفته است. این ریزرخساره ها در چهار محیط رسوبی اصلی شامل بخش کم عمق دریای باز، سد، لاگون و پهنه جزرومدی نهشته شده اند. روند گسترش ریزخساره ها حاکی از آن است که سازند آسماری در یک رمپ هموکلینال تشکیل شده است. این ریزرخساره ها عبارتند از: بایوکلستیک پکستون، بایوکلستیک لپیدوسیکلینا پکستون، باندستون مرجانی، بایوکلستیک پکستون- گرینستون، پلوئیدال اائید پکستون- گرینستون، بایوکلستیک رودستون، میلیولید پکستون، فرامینیفرا (با دیواره پورسلانوز) پکستون- گرینستون، کاروفیت وکستون و مادستون کوارتزدار.